Teveel om op te noemen!

Orientation, first week of class, plannen, nieuwe vrienden... Zat te vertellen!

De dag na aankomst op de campus begon de International Oriëntation. Mooi, een week lang zuipen en mensen leren kennen, drie uur slaap per nacht net als in Nijmegen!? Niet dus! Formele bijeenkomsten, that's it. Teveel vrije tijd. Lastig begin, want juist zo'n drukke en overweldigende week is nodig om nieuwe mensen te leren kennen. Vanaf dag 1 is het dus zoeken geweest naar nieuwe vrienden in een nieuw land met een andere taal en cultuur. Die indruk kregen alle internationale studenten en daarom was het natuurlijk makkelijk om naar je eigen landgenoten toe te trekken, zeker voor de massa's aan Aziaten hier. Alleen die had ik niet. Daarom was het begin om eerlijk te zijn best zwaar. Maar wel een wijze les! Het heeft geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten! Gaan, gaan en gaan. Op je kamer leer je geen nieuwe mensen kennen. Naar buiten, meedoen! Binnen een dag 20 nieuwe vrienden gemaakt. Na een dag zijn er daar nog maar een paar van over, want iedereen gaat toch weer zijn eigen weg. Blijven investeren dus! Iedereen de hand schudden en erachter komen aan wie je echt wat hebt. Inmiddels is me dat redelijk gelukt. Ik heb mijn plekje redelijk gevonden in hoeverre dat mogelijk is na anderhalve week, maar dat geeft de burger ook moed, want om die reden is er ook nog veel in het vooruitzicht.
De week van de International Oriëntation was niet waar ik op had gehoopt maar het heeft me wel wakker geschud! Het is geen sprookje. Nu je hier bent maak je niet ineens meer kans om de loterij te winnen. Ervoor werken. Achteraf ben ik er blij om. Het heeft me met beide benen op de grond gezet.

Inmiddels heb ik overal wel mijn contacten. Mijn roommates zijn goede gasten. Vooral met één van de twee en zijn vrienden tennis en pingpong ik veel. Ook door een physical activity class in tennis heb ik mensen leren kennen. Je leert vlug mensen kennen in je dorm (open door policy) en ook van de International Oriëntation zijn toch aardig wat contacten overgebleven. Daarnaast heb ik me ingeschreven voor het Adventure Institute, welke eens in de zoveel tijd trips organiseren als hiken, raften, kajakken, bergbeklimmen etc. En ik heb een buddy ontmoet welke mensen hier wegwijs probeert te maken. Zo heeft hij me ook mijn eerste Amerikaanse burrito met chips en salsa laten eten (zie foto's).

Niks over de dwaasheid van Amerikanen is trouwens minder waar, want ik heb al wel meer dan 300 keer mijn handtekening neergezet om alles maar op papier vast te liggen. Blijft een bijzonder volk, individualistisch als ze zijn. Niet iedereen trouwens, er zitten goede lui bij. Daar probeer ik me op te richten.

De eerste week is toch nog veel regelen, achteruit kijken, vooruit kijken enzovoort. Zo ben ik me aan het oriënteren om met een vriend van me een rondtrip te gaan maken voor 4/5 weken in de maand januari. Ik merk dat reizen tijdens de 'terms' hier toch niet echt gebruikelijk is, op wat kleine tripjes in het weekend na. Ook weer een voorbeeld van te hoge verwachtingen. Maar dat wil ik zeker wel gaan doen en ik ben NU in Amerika dus die kans wil ik met beide handen aangrijpen. Hoe of wat is nog niet helemaal duidelijk, al weet ik wel dat het onderwijstechnisch mogelijk is voor mij om er een tijdje tussenuit te knijpen.

Onderwijs, inderdaad! Want er moet ook gestudeerd worden. Niet voor mij, want ik heb mijn Bachelor al binnen. Beetje aankloten her en der, maar dat zit er niet in. De first week of class is inmiddels voorbij en er zijn toch redelijk strikte deadlines, er is veel huiswerk, dus ik heb inmiddels geaccepteerd dat we gewoon gaan studeren. Is het niet voor de inhoud, dan is het wel om mijn Engels te verbeteren. Het Engels praten gaat overigens prima, beter dan verwacht. Het went zo snel. Waar ik in Nijmegen nog wel eens Engelse werkgroepen skipte omdat het teveel gedoe was, is het nu de normaalste zaak van de wereld. Sommigen onder ons zullen raar opkijken van wat ik nu ga zeggen maar ik heb ook wel zin om te studeren. Ik ben hier voor mezelf en wil gewoon wat opsteken. Waarschijnlijk ligt het ook aan het type onderwijs. Klaslokalen waar maximaal 30 man in kunnen, professoren die zeer zeer professioneel zijn. Allen erg ambitieus, vermakelijk, goed gekleed, ervaren. Geen padvinders meer voor de klas zoals in Nijmegen nog wel eens wilde gebeuren. Wat dat betreft kunnen ze in Nijmegen nog een hoop leren. De Engelse colleges en conversaties maken het iets moeilijker, maar omdat de stof inhoudelijk wat minder moeilijk is, red ik me wel. Boeken koop ik overigens niet. Hightech scanners zijn aanwezig in de bibliotheek, dus aankomend half jaar leren we vanaf de laptop.

Doordeweeks is het hier veel colleges volgen, chillen, sporten, samen eten, klein biertje doen in de kroeg etc en in de weekenden worden trips ondernomen. Bier drinken is hier niet echt een ding, ook omdat meeste eerstejaars hier 18 zijn en je pas vanaf je 21e mag drinken. Al wel kleine afkickverschijnselen gehad, maar wellicht is het ook wel goed voor me, haha. Weer onderdeel van een nieuwe cultuur. Morgen ga ik trouwens wel goed bier drinken bij iemand thuis en misschien naar een huisfeest.....als ik nog kan lopen.

Want morgen in alle vroegte stap ik met een man of 10 in de auto en rijden we naar de bergen, twee uur verder. Voor de geïnteresseerden, we gaan hiken op de 'broken top'. Op de top is een prachtig uitzicht te zien van twee van de drie 'sisters', bekende bergen hier. Google het eens of wacht op de foto's van het volgende reis verslag. De trip gaat ongeveer 4 tot 5 uur duren en we gaan 2000 meter stijgen en 3200 meter de hoogte in. Uitrusting ligt al klaar! Heb er zin in. En om die reden ga ik nu ook slapen, want over minder dan 4 moet ik me al melden.

Wish me luck!