Brownies voor de behulpzame vroege vogels!
Door: Roel Eerhart
Blijf op de hoogte en volg Roel
22 September 2014 | Verenigde Staten, Corvallis
De eerste dagen zitten erop! Ik heb alles op me af laten komen. Even wennen, maar het went snel! Inmiddels zitten we op de plek waar het avontuur zich aankomend half jaar gaat afspelen. Laten we bij het begin beginnen of misschien wel het einde.
Het einde van de voorbereidingen! Twee mooie feestjes, voor de club uit Den Bosch en voor de club uit Nijmegen. Als klap op de vuurpijl een surpriseborrel, georganiseerd door Amy, op de maandag voor mijn vertrek! Nogmaals heel erg bedankt voor het regelen mop en dank aan mijn vrienden die zijn verschenen. Dat geeft je goede moed om het avontuur tegemoet te gaan ;)
De vlucht is helemaal goed verlopen! Het afscheid ervoor was zwaarder. Toch vol adrenaline het vliegtuig in. Op mijn laatste vlucht van Seattle naar Portland wat vertraging gehad, maar dat mocht de pret niet drukken. Boven de wolken waren de toppen van de hoogste bergen te zien en tussen de wolken door alleen maar groen. Prachtige natuur. Het hotel in Portland was 'oke'. Twee voordelen waren de free shuttle service naar het vliegtuig en het ontbijt dat inbegrepen zat, wat overigens geen ontbijt te noemen was. Brownies voor je ontbijt, ragout, wafels, maar dan toch orange juice.... Waar minimaal 50% suiker in heeft moeten gezeten! Geen wonder dat Amerikanen zo dik zijn!
Zo bleek later toen ik naar Portland downtown ging, nadat ik de eerste dag vooral gerust had op mijn hotelkamer, herstellende van een kleine jetlag. Mensen zijn echt extreem dik, ze worden getriggered op iedere hoek van de straat door de zoveelste fastfoodtent. Ik heb me laten vertellen dat Portland een leuke stad was. De verwachtingen waren daardoor hoog. Een mooie stad met veel parken, veel bijzondere gebouwen. Dat alles trok me, maar niet enorm. Wat me wel opviel waren de extreem behulpzame mensen. Je hoeft maar te vragen waar je iets te eten kan halen en ze doen net of je zojuist het kapotte waardevolle horloge van hun grootmoeder hebt gemaakt. Ik heb me laten vertellen dat deze behulpzaamheid overal in Oregon zo is. Meer dan dat ook niet, echt investeren in je is een ander verhaal.
Zowaar, de volgende dag de bus gepakt naar de OSU (Oregon State University). Vandaag zou de grote verhuisdag van de campus zijn. Alles bleek minder waar toen ik voor een gesloten deur stond. Uiteindelijk op een emergency button gedrukt. Er kwam iemand naar buiten. Dit bleek de RA (Resident assistent) van mijn verdieping te zijn. Goeie gast. Mijn kamergenoten heb ik nog niet ontmoet. Eentje heeft al wel zijn spullen gedumpt, maar is er niet. De ander komt dinsdag geloof ik. De kamer zal een 18 vierkante meter zijn. Niet enorm groot voor drie personen. Ik zie het meer als een hostel voor de aankomende zes maanden. Laat maar gebeuren!
Paar kleine dingetjes: mijn stekkerblok werkt niet (Europa heeft 220 volt, hier 110) en bij mijn kamer zijn geen deken en kussen inbegrepen, haha. Ik had wel een kussensloop en drie truien.. Je begrijpt 'm al ;)
Ander detail: maar liefst 85% van de mensen in Oregon is blank, de campus is immens groot voor de 29000 studenten, waarvan 20% internationaal is. Oooh, en Amy en haar vader hebben tickets geboekt voor een trip van San Francisco naar LA. Dus dat wordt kerst vieren in California. Goed nieuws!!!
Morgen begint de vijf dagen durende international oriëntation. Weet dat ik me om 12.30 uur ergens moet melden voor een meet and greet event. Verder werkelijk geen flauw idee!
Wish me luck!
De foto's upload ik zo snel mogelijk!
Het einde van de voorbereidingen! Twee mooie feestjes, voor de club uit Den Bosch en voor de club uit Nijmegen. Als klap op de vuurpijl een surpriseborrel, georganiseerd door Amy, op de maandag voor mijn vertrek! Nogmaals heel erg bedankt voor het regelen mop en dank aan mijn vrienden die zijn verschenen. Dat geeft je goede moed om het avontuur tegemoet te gaan ;)
De vlucht is helemaal goed verlopen! Het afscheid ervoor was zwaarder. Toch vol adrenaline het vliegtuig in. Op mijn laatste vlucht van Seattle naar Portland wat vertraging gehad, maar dat mocht de pret niet drukken. Boven de wolken waren de toppen van de hoogste bergen te zien en tussen de wolken door alleen maar groen. Prachtige natuur. Het hotel in Portland was 'oke'. Twee voordelen waren de free shuttle service naar het vliegtuig en het ontbijt dat inbegrepen zat, wat overigens geen ontbijt te noemen was. Brownies voor je ontbijt, ragout, wafels, maar dan toch orange juice.... Waar minimaal 50% suiker in heeft moeten gezeten! Geen wonder dat Amerikanen zo dik zijn!
Zo bleek later toen ik naar Portland downtown ging, nadat ik de eerste dag vooral gerust had op mijn hotelkamer, herstellende van een kleine jetlag. Mensen zijn echt extreem dik, ze worden getriggered op iedere hoek van de straat door de zoveelste fastfoodtent. Ik heb me laten vertellen dat Portland een leuke stad was. De verwachtingen waren daardoor hoog. Een mooie stad met veel parken, veel bijzondere gebouwen. Dat alles trok me, maar niet enorm. Wat me wel opviel waren de extreem behulpzame mensen. Je hoeft maar te vragen waar je iets te eten kan halen en ze doen net of je zojuist het kapotte waardevolle horloge van hun grootmoeder hebt gemaakt. Ik heb me laten vertellen dat deze behulpzaamheid overal in Oregon zo is. Meer dan dat ook niet, echt investeren in je is een ander verhaal.
Zowaar, de volgende dag de bus gepakt naar de OSU (Oregon State University). Vandaag zou de grote verhuisdag van de campus zijn. Alles bleek minder waar toen ik voor een gesloten deur stond. Uiteindelijk op een emergency button gedrukt. Er kwam iemand naar buiten. Dit bleek de RA (Resident assistent) van mijn verdieping te zijn. Goeie gast. Mijn kamergenoten heb ik nog niet ontmoet. Eentje heeft al wel zijn spullen gedumpt, maar is er niet. De ander komt dinsdag geloof ik. De kamer zal een 18 vierkante meter zijn. Niet enorm groot voor drie personen. Ik zie het meer als een hostel voor de aankomende zes maanden. Laat maar gebeuren!
Paar kleine dingetjes: mijn stekkerblok werkt niet (Europa heeft 220 volt, hier 110) en bij mijn kamer zijn geen deken en kussen inbegrepen, haha. Ik had wel een kussensloop en drie truien.. Je begrijpt 'm al ;)
Ander detail: maar liefst 85% van de mensen in Oregon is blank, de campus is immens groot voor de 29000 studenten, waarvan 20% internationaal is. Oooh, en Amy en haar vader hebben tickets geboekt voor een trip van San Francisco naar LA. Dus dat wordt kerst vieren in California. Goed nieuws!!!
Morgen begint de vijf dagen durende international oriëntation. Weet dat ik me om 12.30 uur ergens moet melden voor een meet and greet event. Verder werkelijk geen flauw idee!
Wish me luck!
De foto's upload ik zo snel mogelijk!
-
22 September 2014 - 13:47
Hennie Eerhart:
Hoi kerel,
Leuk om jouw eerste reisverslag te lezen. Gaat helemaal goed komen. Je zult nog voor wel meer verrassingen komen te staan. De Amerikanen zeggen vaak "Hi, how are you", zonder dat ze ook maar enigszins geïnteresseerd zijn hoe je het maakt. Het is een beleefdheidsvraag, en niet meer dan dat.
Ben benieuwd hoe het met je kamergenoten zal gaan. Hoe was trouwens de busreis van Portland naar Corvallis? Fraaie natuur om door te rijden of juist saai. Ben benieuwd. Nu maar hopen dat de telefoon die Bernard geregeld heeft ook is aangekomen.
Groetjes uit Den Bosch en houd je haaks.
Hennie -
24 September 2014 - 21:18
Daisy:
Hej Roel,
Fijn om te lezen dat je goed terecht bent gekomen.
Dat tennisracket maar veel gebruiken om die suikers er weer af te sporten :).
Super nieuws dat Amy kerst komt vieren daar.
Dat wennen gaat vast heel snel wanneer school weer begonnen is en je iedereen leert kennen.
Have fun!
Groetjes Daisy (en ook van Paul natuurlijk) -
25 September 2014 - 15:11
Ria Zomer:
He die Roel
Al veel beleefd zo in een paar dagen. De manier waarop je het beschrijft geeft
een zeer goed idee van wat je meemaakt. Spannend en leuk en ook veel nog niet duidelijk.
Het wordt vast een onvergetelijke tijd . Veel plezier en de hartelijke groeten van de zomertjes
uit Bergen op Zoom.
-
25 September 2014 - 20:29
Broertje:
Gewoon met je kleren aan slapen, scheelt weer geld :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
